"การยอมรับ - ทำไมต้องรับ" กับผลลัพธ์ที่แตกต่าง
ตรวจแก้งาน. หาเวลาตรวจแก้และปรับปรุงบทความ ถ้ามีเวลา ละจากงานเขียนนี้สักหนึ่งหรือสองวันก่อนตรวจแก้ เราจะได้หยุดง่วนอยู่กับงานเขียนไปสักพัก จากนั้นค่อยกลับมาดูงานด้วยสมองที่แจ่มใส ดูประเด็นหลักหรือประเด็นที่เรากล่าวถึงอย่างละเอียด ทุกอย่างในบทความนี้สนับสนุนประเด็นของเราไหม มีย่อหน้าที่ไม่เกี่ยวข้องหรือเปล่า ถ้ามี ก็ควรตัดออกหรือปรับเนื้อหาให้สนับสนุนประเด็นหลัก
เลิกเก็บกดความรู้สึกและรักษาความสัมพันธ์ว่า ‘ไม่เป็นไร’ แล้วลองมาทำความเข้าใจตัวเขา ตัวเรา และการรับมือความขัดแย้งในความสัมพันธ์เสียใหม่
อย่างไรก็ตามเรายังมีการอัพเดตสถิติทั้งหมดของบทความที่ผ่านมาไว้ด้านล่างนี้ด้วยแล้ว
โดยปกติบทสรุปที่ตรึงใจคนอ่านจะให้ตัวอย่างสุดท้ายที่สั้นกระชับและเป็นรูปธรรม ทำให้ผู้อ่านได้มุมมองใหม่ บทสรุปควรกระตุ้นให้เกิด “หัวคิดก้าวหน้า” นำผู้อ่านไปสู่ทิศทางที่ทำให้ตนอยาก “แสวงหา”ความรู้ยิ่งขึ้น
ทำความรู้จักประเภทของบทความที่เราต้องการเขียน. เมื่อรู้ตัวว่าต้องการเขียนหัวข้ออะไรและมุ่งเน้นประเด็นใดแล้ว ให้ลองคิดสิว่าหัวข้อและประเด็นนั้นเหมาะจะเขียนเป็นบทความประเภทใด บทความบางประเภทเหมาะสมกับหัวข้อบางหัวข้อ ฉะนั้นมาทำความรู้จักประเภทของบทความว่ามีอะไรบ้างกันดีกว่า บทความข่าว: บทความประเภทนี้จะนำเสนอข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเรื่องหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้หรือที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้ โดยปกติเนื้อหาจะครอบคลุมหกคำถามคือ ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร ทำไม และอย่างไร
หมดความมั่นใจ รู้สึกชีวิตไม่ไปไหน ทำอย่างไรดี” ที่ >>
บทความมีหลายประเภทได้แก่บทความข่าว บทความสารคดี บทความกึ่งชีวประวัติ บทความให้คำแนะนำ และอื่นๆ ถึงแม้บทความแต่ละประเภทจะมีคุณสมบัติเฉพาะแตกต่างกัน แต่ก็มีลักษณะบางอย่างเหมือนกัน การเขียนบทความทำให้เรามีโอกาสแลกเปลี่ยนข้อมูลสำคัญที่น่าสนใจกับผู้อ่าน ฉะนั้นบทความนี้จึงอยากแนะนำวิธีเขียนบทความซึ่งมีขั้นตอนตั้งแต่รวบรวมความคิด ค้นคว้าข้อมูล เขียนและตรวจแก้งานเพื่อให้ผู้ที่สนใจได้ลองปฏิบัติตามกัน
คำถามและคำตอบ — เช่นบทสัมภาษณ์ของผู้มีชื่อเสียงหรือผู้เชี่ยวชาญ
ตัดข้อมูลที่ขัดแย้งในบทความหรือกล่าวถึงสิ่งที่ขัดแย้งออกไป หรือแสดงให้ผู้อ่านเห็นว่าข้อมูลที่ขัดแย้งนี้ไม่สำคัญต่อพวกตน
ช่างเป็นบทความที่เหมาะสมเวลา เพราะเขียนไว้เป็นบทความส่งท้ายปีก่อน ที่อ่านอีกทีปีนี้ก็ดีไม่แพ้กัน
ในมุมหนึ่งเคยเขียนไปแล้ว หรือเคยได้ยินกันมาบ้างว่าโอกาสมีอยู่ ขึ้นอยู่กับว่าจะมองเห็นหรือไม่ และโอกาสไม่ใช่การรอ แต่เป็นการไขว่ขว้าหรือสร้างขึ้นมา นั่นก็ยังคงจริง และในส่วนหนึ่งที่ต้องพูดตรง ๆ (จะยอมรับความจริงหรือไม่ก็ตาม) คือ ไม่ใช่เราไม่เคยได้ ไม่ใช่มันไม่มี แต่ไม่เคยเข้าใจและรักษาไว้ได้ในโอกาสเลยต่างหาก
เมื่อเขียนบทความ เริ่มประโยคที่ทำให้ผู้อ่านติดตามอ่านอย่าง “ต่อเนื่อง” ทุกย่อหน้า ประโยคควรมีความสั้นยาวที่หลากหลาย ถ้าทุกประโยคมีความยาวเท่ากันหมด จะทำให้ผู้อ่านเริ่ม “จับ” จังหวะการเขียนของเราได้และเผลอหลับ แต่ถ้าประโยคไม่ต่อเนื่องกันเลยและสั้น jun88 เข้าสู่ระบบ ผู้อ่านก็อาจจะคิดว่าเรากำลังเขียนโฆษณามากกว่าเขียนบทความที่ได้รับการเรียบเรียงความคิดมาอย่างดี
คุยเรื่อยๆ แต่ไม่ได้คบ? เข้าใจที่มาของ “คนคุย” ความสัมพันธ์ของคนยุคใหม่